مقایسه استفاده از زمان در مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم و مادران دارای کودک عادی

مقدمه: آگاهی متخصصان توانبخشی و پزشکی، از چگونگی استفاده از زمان مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم می تواند به ارتقاء سطح سلامت مادر و خانواده کمک کند. مطالعات نشان داده که عموما مراقبت از کودکان کم توان به عهده مادر است و عملکرد مناسب مادر، به استفاده صحیح و مناسب از زمان، مرتبط می باشد. بنابراین در این پژوهش به بررسی چگونگی استفاده از زمان مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم پرداختیم. مواد و روش ها: در یک مطالعه از نوع مقطعی، نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد. در هر گروه، 42 نفر مادر دارای کودک مبتلا به اوتیسم و 42 نفر مادر دارای کودک عادی شرکت کردند. از پرسشنامه دموگرافیک، آزمون گارز-2 و پرسشنامه استفاده از زمان مادران برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با آزمون t مستقل و chi- square در spss17 تحلیل شدند. یافته ها: مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم در مقایسه با مادران دارای کودک عادی، در طی روز زمان بیشتری را صرف امور مربوط به کودک مبتلا می کردند (0/001>p)، اما در دیگر حیطه ها تفاوت معناداری بین دو گروه یافت نشد. همچنین کیفیت و لذت از فعالیتهای روزانه در مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم نسبت به مادران دارای کودک عادی بصورت معناداری پایین تر بود (p<0/05). اهمیت دادن به فعالیتهای روزانه برای مادران دو گروه تفاوت معناداری نداشت (p>0/05). نتیجه گیری: صرف زمان بیشتر مادران، برای امور مربوط به کودک مبتلا به اوتیسم، بر حیطه های فعالیتهای روزانه و همچنین جنبه های کیفی استفاده از ساعات روز تأثیر گذار است.